AFRODYTA

Bogini piękna, kwiatów, miłości i pożądania. Hezjod pisał w ,,"Teogonii, że kiedy odcięte sierpem genitalia Uranosa (pokonanego przez Kronosa gdy "roztaczał się nad Gaią jak niebo nad ziemią") wpadły do morza w pobliżu Cypru, woda otoczyła je białą pianą. Z piany morskiej wyłoniła się przepiękna Afrodyta. Jej narodziny nie mogły być przypadkowe, gdyż na brzegu oczekiwały już na nią: Wdzięki, Uśmiechy i Igraszki – wesołe i miłe bóstwa – Charyty, które odtąd zawsze towarzyszyły jej i służyły.
Według Homera Afrodyta była córką Zeusa i Diony.
Bogini miłości była również żoną Hefajstosa, ale nie przejawiała wobec niego wierności. Hefajstos ukrył w łożu pułapkę z mocnej, metalowej sieci i schwytał w nią Afrodytę z Aresem, greckim bogiem wojny. Według jednego z mitów, Afrodyta narodziła się, wyłaniając się z morskiej piany u wybrzeży Cypru. Dlatego głównym miejscem kultu Afrodyty był Cypr, a jej przydomki to Afrogeneja (zrodzona z piany morskiej) i Anadyomene (wynurzająca się z fal morskich).  Atrybutami Afrodyty są: róża i rydwan zaprzężony w gołębie.  W mitologii rzymskiej odpowiedniczką Afrodyty była Wenus.