Nie występowały nazwiska dziedziczne, które przechodziłyby z ojca na syna, łączyły całe rody. "Miano" Greka było jednoczłonowe. Rodzice nadawali dziecku imię zupełnie dowolnie, nie było wykazu, z którego można by było wybrać imię, prawo nie regulowało również treści zawartej w imieniu (wszystko dozwolone). Często dawano chłopcu imię ojca lub dziadka, dziewczynce - matki lub babki.  Było także wiele imion utworzonych od imienia bóstwa, w ten sposób oddawano dziecko w jego opiekę.  Inna grupa obejmowała takie, które miały zapewnic posiadanie jakiejs zalety, cechy dodatniej, powodzenie, zgodnie z marzeniami rodziców. W tych formacjach imion powtarzaja sie takie cechy jak mądrość, dobroć, siła, moc, sprawiedliwość, pobożność, zwycięstwo i sława (np. Sofokles - sławny z mądrości, Temistokles - sławny ze sprawiedliwości, wśród żeńskich spotykamy Helene - jasność, Eukleia - sławna z piękna - słowo kleis oznaczało sławę).
Ciekawostką jest to, że w greckich urzędach wpisywano w dokumentach imię, wiek i znaki szczególne, żeby można było zidentyfikować tę osobę.