Pierwsze monety pojawiły sie w okresie wielkiej kolonizacji (ok. 700 pne). Bito je ze stopu złota ze srebrem, czyli z tak zwanego elektronu.
Kiedy już moneta stała się środkiem płatniczym, koniczne było wprowadzenie systemu monetarnego. W Grecji było to doś cskomplikowane poniewaz poszczególne państwa - miasta miały swoje własne monety i własny system. Wobec tego trzeba było wejść w porozumienie: uznać okreslone monety za środek płatniczy a następnie ustalić relacje i kurs przeliczeniowy, który niewatpliwie ulegał zmianom. Zdarzało się, że państwa biły monety we wspólnej mennicy.
Było wiele systemów monetarnych. Najpopularniejsze z nich to: 1.system egenicki - na Eginie powstała pierwsza mennica; ustalono tam relacje monet srebrnych do stosowanych poprzednio środków płatniczych w formie prętów, rożnów (óbolos) spiżowych lub żelaznych. 2.system eubejsko - attycki stosowany w Atench po reformie Solona do czasów Aleksandra Wielkiego. 3.system rodyjski. 4.system koryncki.
Z poczatku posługiwano się monetami jako środkiem płatniczym jedynie w handlu międzynarodowym. W obrębie wewnętzrnym dłużej utrzymywały się obole - rożny, dopiero pod koniec V pne stopniowo wycofywano je i zastępowano monetami spiżowymi lub żelaznymi i zostawiono jedynie nazwę obol.
Dziwnym może się wydać attycki system sześćdziesiętny, jednak być może pochodzi on od systemu babilońskiego, w którym jednostka monetarna zwana talentem dzieliła się na 60 min. Ateński srebrny talent odpowiadał wadze 26,2 kg i wyższej i zaleznie od wagi nosił określenie: lekki, ciężki, złoty - królewski.
System monetarny attycki:
1 talent = 60 min = 6000 drachm = 36000 oboli
1 mina = 100 drachm = 600 oboli
1 drachma = 6 oboli
1 obol = 6 chalkus (miedziaków)
1 chalkus = 2 leptony
lepton - najdrobniejsza jednostka monetarna
Jako znaki na monetach występowały często symbole lokalnych bóstw, a także motywy roślinne, zwierzęta, ptaki itp. Symbole często łączyły sie z nazwą lub lokalną tradycją, np. w Knossos upamiętniono labirynt, w Atenach był portret Ateny i poświęcona jej sowa. Nie było natomiast zamieszczania wizerunków władców czy zasłuzonych obywateli. Po raz pierwszy stało się coś takiego za panowania Aleksandra Wielkiego (zamieszczono właśnie jego wizerunek). Od tego czasu portrety stały się jednym z głównych motywów na monetach.
Produkcja monet była bardzo żmudna i mozolna, poniewaz każda monetę trzeba było wybić osobno w specjalnej sztancy. Wkładano kawałek metalu do stempla i uderzano weń młotkiem, tak, żeby odcisk stempla pozostał na metalu.